و در شرایطی که زندانیان روزه دار نیاز به داشتن برخی از مواد غذائی در این ماه داشته‌اند این فروشگاه از ارائۀ این خدمات به زندانیان خودداری کرده است! این در حالی است که در سایر بندهای زندان اوین زندانیان به ندرت با فروشگاه خالی از مواد غذایی روبرو می‌شوند! اعتراضات زندانیان زن نیز در طی یک ماه گذشته هیچ نتیجه‌ای را در بر نداشته است، همچنین وضعیت هواخوری در بند زنان که پیشتر نیز مورد اعتراض زندانیان و خانواده‌هایشان قرار گرفته بود هنوز هیچگونه تغییری نکرده است، این در حالی است که مسئولان زندان اوین قول داده بودند تا به وضعیت هواخوری این بند رسیدگی کنند، حدود 30 زن زندانی در بند سیاسی زنان از هواخوری بسیار کوچکی برخوردارند که به دلیل قرار گرفتن بندهای رخت و بیشتر مواقع لباس‌های شسته شده زندانیان هیچ جائی برای هواخوری زندانیان وجود ندارد، وجود دوربین‌های مداربسته نیز از جمله موارد مورد اعتراض زنان زندانی بوده است، زندانیان زن می‌گویند: با توجه به کمبود پرسنل زن در زندان اوین مشخص نیست که این دوربین‌ها توسط چه کسی کنترل می‌شود؟ آنها در اعتراض به این مسأله کلیۀ دوربین‌های سالن زنان را مسدود کرده‌اند.
در شرایطی که در ماه‌های گذشته بارها عدم امکان دسترسی زندانیان سیاسی به تلفن مورد اعتراض زندانیان و فعالان حقوق بشر قرار گرفته است این روند همچنان ادامه دارد، زندانیان زن از آبان ماه گذشته و در پی انتقال به بند متادون زندان اوین از امکان دسترسی به تلفن محروم شدند، این زندانیان تنها هفته‌ای 20 دقیقه امکان ملاقات با خانواده‌هایشان را دارند که این ملاقات‌ها نیز اکثراً به صورت کابینی انجام می‌گیرد، سلب این حق قانونی از زندانیان سیاسی زن در حالی صورت می‌گیرد که شماری از این زنان دارای فرزندان کوچک بوده و تنها امکان ارتباط با کودکانشان از طریق تلفن بوده است، برخی از روانشناسان معتقدند ملاقات کابینی و از پشت شیشه در روحیۀ کودکان زندانیان تأثیرات بسیار مخربی را ایجاد می‌کند، از همین رو بسیاری از خانواده‌ها تلاش می‌کردند تا حد امکان از آوردن کودکانشان به سالن‌های ملاقات خودداری کنند اما پس از قطع ارتباط‌های تلفنی و از آنجائی که تنها امکان ارتباطی کودکان با مادران زندانیشان همین ملاقات های 20 دقیقه است خانواده‌ها ناچار به آوردن کودکان در سالن ملاقات هستند، زندانیان سیاسی زن در طی مدت حبس و بازداشت خود بیشترین مصائب و مشکلات را متحمل شده‌اند، آنها پس از سپری کردن دوران بازداشت در بندهای اطلاعات و سپاه به بندهای عمومی زندان اوین منتقل شدند و ماه‌ها در کنار مجرمان عادی به سر بردند، سختی شرایط زندگی در بندهای عمومی همواره مورد اعتراض زندانیان و خانواده‌هایشان واقع می شد، زندانیان زن از امکان پخت و پز غذا محروم بوده و ناچار به استفاده از غذای زندان بودند، همچنین امکانات خرید محدود از فروشگاه زندان موجب می‌شد که گاه آنها برای مدت ها از داشتن میوه و سایر مواد غذایی محروم باشند.
وجود آب سرد در زندان و به تبع آن مشکلات بهداشتی از جمله مسائل دیگری بود که زنان به طور روزمره با آن مواجه بودند با این وجود مسئولان زندان به عوض رسیدگی به مشکلات زندانیان در آبان ماه سال گذشته زندانیان سیاسی زن را به سالن دربسته‌ای در بند زنان منتقل کردند که امکان هر گونه تماس آنان با دنیای خارج را قطع کنند، زنان سیاسی به مدت بیش از 7 ماه بدون داشتن حق تلفن، هواخوری مرتب، امکان استفاده از کلاس‌های فرهنگی زندان، کتابخانه و … در این سالن که به بند متادون معروف بود زندگی کردند، برخی از زندانیان زندگی در این بند را همانند زندگی در بندهای 209 می‌دانستند که از صبح تا شب ناچارند در یک سالن دربسته کوچک روزشان را بگذرانند، در حال حاضر زندانیان زن به مکان دیگری منتقل شده‌اند که اگر چه نسبت به قبل دارای شرایط بهتری هستند با این وجود همچنان با مشکلات بسیاری در زندان مواجهند، همۀ این مسائل و مشکلات در شرایطی است که کمترین توجه خبری و اعتراض در طول دو سال گذشته نسبت به شرایط زندانیان سیاسی زن صورت گرفته است.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر