فاطمه معتمد آریا امروز در جمع خبرنگاران با اشاره به محدودیت‌هایی که در شش سال اخیر برای فعالیت او ایجاد شده، کار خود را فرهنگی و نه سیاسی دانست و با تاکید بر اینکه “در حرفه خودم دارای تفکر هستم و به اصولی که با آن تربیت شدم پایبند هستم”، افزود: از کودکی به من آموزش دادند به شرایطم معترض باشم. اگر قرار باشد از یک هنرمند اعتراضش را نسبت به شرایط حرفه ای خودش بگیرند که دیگر هنرمندی وجود ندارد. من برای خودم یک فکر دارم که برای این فکر احترام قائل هستم، که هنرمند تحت هیچ شرایطی قرار نیست فرمانبرداری بی هدف باشد.
به گزارش خبرگزاری سینمای ایران، “فاطمه معتمدآریا” امروز در یک نشست خبری درباره بازی خود در فیلم سینمایی “اینجا بدون من” به سوالات خبرنگاران پاسخ داد.
این بازیگر سینما در ابتدا با اشاره به برخی محدودیت های اخیر در مورد پخش تصویرش، گفت: محدودیت ها خیلی به من مربوط نیست چون من قانون گذار نیستم و مجری موقعیتی هستم که در آن قرار گرفتم اینکه روزی اجازه می دهند تصویر من پخش شود روزی اجازه نمی دهند خیلی به من مربوط نمی شود و این همه تضادی که در نمایش یک کار فرهنگی وجود دارد را نمی فهمم.
معتمدآریا افزود: همه ابزار من، روح و روانم است و با روح مخاطبان ارتباط دارم. درنتیجه این محرومیت ها من را خیلی آزار نمی دهد، چون من نمی توانم فکر کنم که نمی خواهم مهربان باشم یا فیلم خوب بازی کنم اگر کسی از این هنر من استفاده نکرد به من ضربه نمی زند.
وی با اشاره به اینکه مبنای کارش ساختن زیبایی ها و روابط صحیح انسانی است، ادامه داد: فقط می توانم در مورد این محدودیت ها بگویم، که ما بخش مثبتی از یک جریان را حذف می کنیم. برای من بهتر است که بگویند فیلم های مستهجن پخش نشود و یا تصاویر مملو از جراحی های زیبایی که تنها فرهنگ سازی منفی می کند، وجود نداشته باشد.
بازیگر “اینجا بدون من” با بیان اینکه من کار خود را ادامه می دهم، تصریح کرد: همچنان که در شش ساله اخیر فیلمی از من دیده نشده اما من کار خودم را انجام دادم. تئاتر ، سریال تلویزیونی و فیلم بازی کرده ام و بخشی که از تنگ نظری ها توانسته عبور کند، نمایش داده شده است.
وی در ادامه خاطرنشان کرد: مگر من چقدر در تمام مسائل سیاسی به عنوان یک بازیگر تاثیرگذار هستم. من نه انسان سیاسی هستم و نه توان سیاسی بودن دارم، من کار فرهنگی انجام می دهم که حد و اندازه اش خیلی فراتر از یک کار سیاسی است.
وی افزود: به کسانی که سیاست ها را پایه گذاری می کنند و یا مجریان سیاسی هستند، بی احترامی نمی کنم. منظور من این است که موقعیت و کار من به آنچه مرا با آن در این نظام هل می دهند، ربطی ندارد.
معتمدآریا در پاسخ به این سوال که آیا می شود با ایجاد محدودیت یک هنرمند را به سمت اهداف مورد نظر هدایت کرد، گفت: من در حرفه خودم دارای تفکر هستم و نه می خواهم چیزی را تغییر دهم و نه کسی را عوض کنم و به اصولی که با آن تربیت شدم پایبند هستم.
وی افزود: اینکه بخواهند عده ای را مثل فیلم ها و بازیگرانی که در حال حاضر می بینید، تربیت کنند کار ساده ای است اما اصراری برای تغییر من نداشته باشند. خاصیتی در حرفه من هست که از کودکی به من آموزش دادند به شرایطم معترض باشم.
معتمدآریا اظهار داشت: اگر قرار باشد از یک هنرمند اعتراضش را نسبت به شرایط حرفه ای خودش بگیرند که دیگر هنرمندی وجود ندارد. من برای خودم یک فکر دارم که برای این فکر احترام قائل هستم، که هنرمند تحت هیچ شرایطی قرار نیست فرمانبرداری بی هدف باشد.
وی در مورد دلیل حضورش بعد از هفت سال در فیلم “اینجا بدون من” توضیح داد: در ابتدا که فیلم به من پیشنهاد شد به دلیل نداشتن فرصت کافی نپذیرفتم اما در آخرین مراحل وقتی شنیدم قرار است این کار توسط آقای سعدی تهیه شود، چون تجربه خوبی در فیلم گیلانه با ایشان داشتم با ایشان تماس گرفتم و گفتم شما کمی دیرتر شروع به فیلمبرداری کنید و من هم کمی زودتر کارهام را تمام می کنم تا به فیلم برسم.
معتمدآریا فیلمنامه “اینجا بدون من” را فیلمنامه ای خاص دانست که ایراد چندانی در آن وجود ندارد و یادآور شد: بعد از سال ها متنی را می خواندم که برگرفته از نوشته تتسی ویلیامز بود و خیلی خوب با مسائل ایرانی منطبق شده بود.
به گفته معتمدآریا، دیگر دلیل پذیرش نقشش در فیلم سینمایی “اینجا بدون من” حضور بهرام توکلی به عنوان کارگردان است که بسیار خلاق و با استعداد است.
وی ادامه داد: سال ها بود که به دنبال کار با کارگردان جوانی بودم که با هم همخوانی داشته باشیم. کار با افرادی که هم نسل بازیگر نیستند، نیاز به زمانی دارد که با صحبت بتوان به روشنگری بیشتری رسید. کمی در ابتدا سخت بود چون نمی فهمیدم در ذهن توکلی چه می گذرد و من هم که بازیگری هستم که اگر در کار ابهام وجود داشته باشد برایم کار سخت می شود.
بازیگر فیلم “صد سال به این سالها” در ادامه با اشاره به اینکه شیوه بازیگری اش “سرسپردگی” به کارگردان است، تصریح کرد: از آنجا که هر کارگردان که می خواهد کار کند برای فکرش احترام قائل هستم و در فیلم بازی من تجلی ذهن آن کارگردان محسوب می شود، ترجیح می دهم همه حرفهایم را قبل از فیلمبرداری مطرح کنم.
وی در پاسخ به این سوال که همبازی های شما در فیلم بیشتر نسل جوان بودند آیا سبک کار این جوان ها را می پسندید، خاطرنشان کرد: با بازیگران این فیلم، قبلا هم بازی کرده بودم. آنها بازیگرانی هستند که از لحاظ حرفه ای و دانش نسبت به نسل من بیشتر پایبند هستند.
معتمدآریا با ذکر این مطلب که دوست ندارد به تنهایی در یک فیلم دیده شود، گفت: فکر نمی کنم با بیشتر دیده شدن، کار بهتری بتوانم ارائه دهم بلکه با همسان دیده شدن مفهوم بهتری را می توان در یک سکانس نشان داد. تلاش اولیه ما این بود که همه با هم جلو برویم و اینکه چه کسی تجربه یا جاذبه بیشتری دارد را کنار بگذاریم و سعی کنیم به صورت موازی حرکت کنیم.
وی در ادامه عنوان داشت: من تا به حال چنین نقشی بازی نکرده بودم؛ هرچند نقش مادرهای زیادی بازی کردم، اما این‌گونه مادری را بازی نکرده‌ام؛ مادری که از عشق وافرش به فرزندانش دچار توهم باشد و تمام سختی‌ها و نبودها و کاستی‌ها را می‌خواهد درست و خوب و طبیعی جلوه دهد و به جای اینکه نقص فرزندان را به آنان یادآوری کند سعی می‌کرد آن را مرتفع کند.
معتمدآریا گفت: برای من این نقش بسیار خاص و استثنایی بود به خصوص اینکه در تمامی کارهایی که تاکنون انجام داده‌ام تلاش کردم نقش‌هایی بازی کنم که دیالوگ کمتری داشته باشد و حرکتش بیشتر باشد. اصولا دیالوگ‌نویسی در ایران خیلی سخت است و کمتر می‌توانیم دیالوگ‌هایی را پیدا کنیم که صحیح نوشته شده باشد. آقای بیضایی در نوشتن دیالوگ استثنایی بود، گاهی اوقات آقای الوند در برخی فیلم‌ها دیالوگ‌های خوبی می‌نویسند.
این بازیگر اظهار داشت: این اولین بار بود که می‌دیدم هرچه نوشته شده فوق‌العاده است تا جایی که مجبور می‌شدیم بعضی بخش‌های آن را حذف یا کوتاه کنیم. وقتی زمان صداگذاری رفتم تا بخش‌هایی از کار را اصلاح کنم برای خودم جالب بود که چطور توانستم این حجم از دیالوگ را بگویم. تکرار آن برای خود من سخت بود و وقتی می‌دیدم این همه دیالوگ درست در این فیلم وجود دارد برایم دوست‌داشتنی بود.
وی همچنین درباره سبک کارگردانی توکلی گفت: خوبی کار ما این بود که تکلیف آقای توکلی با کار خودش روشن بود. هرچه که به ایشان پیشنهاد می‌شد برای بهتر شدن ایده‌هایشان حتما استقبال می‌کردند و آنچه را منطبق بر کار و نگاهش نبود خیلی راحت و ساده کنار می‌گذاشتند. اصولا آقای توکلی کارگردانی است که تکلیف روشنی با خودش و کارش دارد و اگر کسی ایده‌ای بدهد که او را به کارش نزدیک کند از آن استقبال می‌کند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر